UFO’s worden al eeuwen in onze atmosfeer gespot, maar ook zijn er ervaringen gemeld van zogenaamde close encounters. Elk jaar zijn er talloze meldingen van close contact met ufo’s en aliens. Hoewel veel van deze ervaringen worden afgeschilderd als pure nonsens, zijn er ook gevallen bekend waarbij er veel bewijs is, en waarbij de personen in kwestie erg geloofwaardig lijken. In dit artikel licht ik 3 beroemde alien abduction cases toe. Astronoom en UFO-onderzoeker J. Allen Hynek heeft een classificatie opgesteld die helpt bij het indelen van diverse UFO ervaringen, en beschrijft 7 niveaus van close encounters:
1. Close encounter of the first kind: het zien van een vliegend object op minder dan 150 meter afstand.
2. Close encounter of the second kind: een UFO incident waarbij ook fysiek bewijs is (bijvoorbeeld afdrukken in de grond, effect op electronica van bijv. voertuigen, effect op dieren, achtergebleven chemische substantie).
3. Close encounter of the third kind: een UFO incident waarbij ook aliens worden gezien.
4. Close encounter of the fourth kind: een UFO manifestatie waarbij de betrokken persoon wordt ontvoerd.
5. Close encounter of the fifth kind: hierbij wordt bewust direct contact gelegd tussen betrokkenen en UFO’s/aliens.
6. Close encounter of the sixth kind: de dood van een persoon of dier wordt in direct verband gebracht met een UFO sighting.
7. Close encounter of the seventh kind: de creatie van een hybride van alien/mens.
BETTY EN BARNEY HILL
Ongetwijfeld één van de eerste goed gedocumenteerde gevallen van alien abduction is die van Betty en Barney Hill in september van 1961.
Ze beweerden ontvoerd te zijn door buitenaardse wezens toen ze op een avond met hun auto onderweg naar huis waren van een trip naar Niagara Falls. Voorafgaand aan de ontvoering zagen ze een fel licht in de lucht, dat pulseerde en hun auto leek te volgen. Toen het object dichterbij kwam en Barney Hill zijn verrekijker pakte, zag hij dat het object ramen had en hij zag ook “mensachtige” wezens in de UFO. Ze besloten daarop vol gas weg te rijden en kwamen uiteindelijk thuis aan, maar constateerden dat ze over de 4 uur durende trip in totaal 7 uur hadden gereden, zonder enige herinnering aan een groot stuk van het laatste deel van de rit.
Ze voelden zich bij thuiskomst niet lekker en merkten wat rare dingen op. Zo stonden beide horloges stil en waren die niet meer aan de praat te krijgen, vonden ze scheuren in hun kleding, waren de schoenen van Barney beschadigd en afgeschaafd, zaten er glimmende ronde vlekken op de achterklep van hun auto, en zat er een rosekleurig poeder op de kleding van Betty.
Source (WP:NFCC#4), https://en.wikipedia.org/w/index.php
Na het incident had Betty een aantal zeer levendige dromen over het voorval, en zag ze in die dromen onder andere dat er naalden in haar buik werden gestoken en dat er stukjes huid van haar werden afgenomen, net als haar samples en stukjes nagel. Ook droomde ze dat ze interactie had gehad met de wezens in de UFO en dat zij haar een projectie hadden laten zien van het sterrenstelsel waar ze vandaan kwamen. Betty heeft daar later een tekening van gemaakt, en initieel onderzoek liet zien dat de tekening veel gelijkenis had met het sterrenstelsel Zeta Reticuli. Of het verhaal van de Hills op waarheid is gebaseerd blijft tot op de dag van vandaag onderwerp van discussie. Het staat wel vast dat het stel veel aanzien genoot in de gemeenschap waar ze woonden, en dat ze naderhand zeer terughoudend waren met het opzoeken van de media.
TRAVIS WALTON
Het geval van Travis Walton dateert van november 1975. Walton was onderweg met 6 collega’s toen zij een UFO zagen op korte afstand van hun truck. Travis stapte uit en liep richting het object, waarop er een felle straal licht verscheen die hem raakte en hij verdween in het vreemde object. Zijn collega’s waren doodsbang door het voorval en reden in paniek weg. De autoriteiten verdachten de 6 mannen er aanvankelijk van Travis te hebben omgebracht, maar het ‘slachtoffer’ verscheen 5 dagen na het incident weer in levende lijve vanuit het niets, aan de rand van een snelweg.
Travis Walton verklaart dat hij nadat de lichtstraal hem raakte wakker werd in een omgeving die lijkt op een operatiekamer, en dat hij werd geïnspecteerd door verschillende niet-menselijke wezens, die vrij klein waren, een gladde huid hadden en grote donkere glimmende ogen. Hij herinnert zich verder enkel dat hij wakker werd aan de rand van de weg, en dat hij het object zag vertrekken.
Hoewel er veel skepsis was ten opzichte Travis en zijn collega’s, hebben ze allemaal een leugendetector test gedaan én hebben de test allemaal goed doorstaan. Op één collega na, daarvan was de uitslag ongeldig verklaard (dus niet negatief). Skeptici zeggen dat de tests slecht waren uitgevoerd en/of dat Travis trucjes had uitgehaald om de uitslag te manipuleren. Walton heeft een boek uitgebracht over zijn ervaring (The Walton experience), en in 1993 is het verhaal verfilmd (Fire in the Sky) en blijft tot op heden bij zijn verhaal.
ANTÔNIO VILLAS BOAS
Het derde geval speelt zich af in het Brazilië van 1957. Antonio Villas Boas, een boer van 23 jaar oud was land aan het ploegen toen hij een fel rood licht aan de hemel zag dat leek op een ster. Het licht kwam dichterbij en al snel zag hij de contouren van een ruimteschip met een roterend koepelachtig gedeelte bovenop. Het object begon te dalen en landen, en Antonio besloot zich uit de voeten te maken met zijn tractor, maar hij kwam niet ver want zijn voertuig hield er na een korte afstand al mee op. Hij wilde te voet verder maar werd staande gehouden door een klein mensachtig wezen van ongeveer 1,5 meter. Later kwamen daar meerdere van deze figuren bij en werd hij aan boord genomen van het object.
Nadat er enkele tests op hem waren uitgevoerd en er bloed was afgenomen, werd hij apart gezet in een steriele kamer waarin een soort van gas werd gepompt. Antonio werd naar eigen zeggen erg beroerd door het spul. Kort daarna werd hij vergezeld door een vrouwelijk figuur van hetzelfde postuur als de wezens die hem aan boord namen. Ze was volgens hem zeer aantrekkelijk met lang blond haar, en de twee hadden naar verklaring van Antonio sexueel contact. Hij verklaarde dat hij het gevoel had te zijn gebruikt voor een hem onbekend doel.
Antonio kreeg daarop zijn kleding weer terug en werd daarna achter gelaten. Het object schoot weg in de lucht en het bleek dat er vier uur voorbij waren gegaan. In de periode daarna had de jongeman last van fysieke ongemakken zoals misselijkheid, futloosheid, hoofdpijnen en wonden op zijn lichaam. Dr. Olavo Fontes, die Boas op verzoek van een journalist onderzocht, concludeerde dat de oorzaak van de klachten een hoge mate van straling was en dat Boas leed aan de gevolgen van stralingsziekte.
Antonio Villas Boas werd later advocaat, hij trouwde en kreeg 4 kinderen. En hoewel er skeptici waren die niets geloofden van zijn verhaal, is Antonio tot aan zijn dood in 1991 bij zijn verklaring gebleven.
