HAUNTED DOLLS

Het begon allemaal met een Raggedy Ann’- doll, een pop die gebaseerd is op de reeks kinderboeken van Johnny Gruell. Van deze poppen zijn er veel gemaakt in het midden van de vorige eeuw en ze hebben een naïef uiterlijk met rood haar gemaakt van breigaren en een driehoekige neus. Maar de echte aard van de Annabelle pop is allesbehalve naïef. Sinds haar eerste veronderstelde haunting in 1970 wordt ze schuldig geacht aan een aantal gewelddadige aanvallen op mensen, tenminste 1 dodelijk ongeval, bijna-dood-ervaringen en een lange lijst van demonische activiteit. Niet overtuigd? Ed en Lorraine Warren zijn dat in elk geval wel. Maar hoe is het verhaal begonnen?

Hoewel ze aanvankelijk geen naam had werd Annabelle cadeau gedaan aan een verpleegkundige, Donna of Deirdre, door haar moeder voor haar 28^e verjaardag. Deze jongedame deelde haar appartement met een vriendin, Angie, een collega-verpleegkundige. In het begin hield ze Annabelle op haar kamer zoals je met een knuffeldier zou doen, op haar bed of in een stoel. Maar op een dag besloten de vriendinnen dat het een leuk idee was om Annabelle bij hen aan tafel te zetten in een stoel, zoals je met een kind zou doen. De pop is ook vrij groot van formaat dus op zich is dat niet zo gek. Ze dolden en grapten wat met de pop, maar tijdens het eten gebeurde er iets vreemds: de pop legde haar armen, die op haar bovenbenen rustten, uit zichzelf op tafel. De twee waren natuurlijk verbaasd en angstig tegelijk, maar verder gebeurde er op dat moment niets.

Door dit voorval besloten ze een seance te doen met de pop, en nodigden een medium uit. Tijdens de seance kwam er een meisje van 6 jaar door die naar eigen zeggen overleden was in de straat waar de twee collega-verpleegkundigen woonden, en ze heette … Annabelle. Het medium concludeerde dat de ziel van het meisje in de pop zat en de twee meiden noemden de pop vervolgens naar haar. Ze namen Annabelle vervolgens vaak mee met uitstapjes en dergelijke en gaven haar kleertjes en sieraden. Volgens Ed en Lorraine Warren, die pas later in het verhaal aanhaakten, kan het nooit zo zijn dat de geest van een kind in een pop treedt. Volgens het was het een demon die zich voordeed als klein meisje, als Annabelle.

Kort daarna begon het bij de twee thuis uit de hand te lopen. Kloppende geluiden, het ineens zakken van de temperatuur in het appartement, lichten die aan en uit gingen, bedden die trilden, fluisterende stemmetjes. Donna en Angie raakten steeds meer in de ban van Annabelle en waren vaak doodsbang door alle activiteit. Ze besloten daarom dezelfde diensten te gaan draaien zodat ze niet alleen thuis hoefden te zijn.

Daarna werden de dingen pas echt angstaanjagend. Ze zouden ’s ochtends de deur uit gaan terwijl Annabelle in één van de slaapkamers op een stoel zat, om haar bij thuiskomst in de hal rechtop te zien staan (terwijl zo’n pop slap is en niet blijft staan als je ze rechtop zet). Of de pop zat in de woonkamer op de bank en als de twee thuis kwamen vonden ze haar in de slaapkamer, met de deur dicht. Een vriendje van één van de dames was door alle activiteit fel tegen de pop en stelde voor haar te verbranden en weg te gooien. Dat had hij beter niet kunnen zeggen, want kort daarna zat hij na het doen van een dutje onder de onverklaarbare krassen en vlogen er foto’s uit zichzelf van de muren.