23/12/2021
Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die de film ‘The Exorcist’ niet hebben gezien, niet kennen of er nooit van gehoord hebben. De film, geïnspireerd op het boek van William Peter Blatty, was destijds een kaskraker en won twee Oscars en vier Golden Globes. Daarmee werd het een klassieker in het horror segment. Minder mensen weten echter dat het boek van Blatty, en daarmee ook de film, losjes was gebaseerd op een waargebeurd verhaal van bezetenheid en exorcisme dat plaatsvond in 1949. Hoewel het slachtoffer van de vermeende bezetenheid in de film een tienermeisje was, betrof het in het echte verhaal een geval van bezetenheid van een tienerjongen. Dit was in bepaalde kringen al lange tijd bekend, maar de echte identiteit van de jongen werd al die jaren geheim gehouden door hemzelf, familieleden, betrokkenen en de kerk. Zijn pseudoniem was al die jaren ‘Roland Doe’ of ‘Robbie Mannheim’, tot onlangs een onderzoek van JD Sword van het tijdschrift Skeptical Inquirer zijn ware identiteit onthulde. JD Sword is in zijn stuk nogal sceptisch over het hele geval en geeft aan niet te geloven dat het een legitiem geval van bezetenheid betrof, terwijl de dagboeken van de betrokken priesters en exorcist toch een ander verhaal schetsen. Opmerkelijk detail: meneer Sword is lid van The Church of Satan…
In het artikel wordt onthuld dat Ronald Edwin Hunkeler
(zie foto) de destijds 14-jarige jongen was die een aantal uitdrijvingen onderging in 1949 in zijn woonplaats Cottage City in Maryland en in een ziekenhuis in St. Louis. Zijn naam kwam gaandeweg het onderzoek van Sword steeds meer naar boven als waarschijnlijk de persoon op wie ‘The Exorcist’ gebaseerd is.
Toen Sword zijn bevindingen deelde met de journalist Mark Opsasnick, auteur van het boek ‘The real story behind The Exorcist’ werden deze bevestigd door Opsasnick, die de ware identiteit al langer kende maar deze niet bekend had gemaakt.
Volgens een vriendin van de in mei 2021 overleden Ronald Hunkeler werd hij na de gebeurtenissen van 1949 behoorlijk achtervolgd door zijn beproeving. Hij was als de dood dat zijn naam bekend zou worden bij het grote publiek. Hij had geen interesse in gedoe en bovendien zou het zijn functie bij de NASA in gevaar kunnen brengen.
Diezelfde vriendin, die Hunkeler 29 jaar heeft gekend, doet in een artikel in The New York Post haar verhaal over haar ervaringen met Hunkeler. Volgens deze anonieme bron was Hunkeler inderdaad zeer op zijn hoede en was hij bang dat zijn naam bekend zou worden. Tijdens Halloween zorgde hij altijd dat hij niet thuis was, omdat hij bang was dat iemand toch zijn identiteit kende en aan de deur zou staan.
OUIJA BORD?
De veronderstelde bezetenheid begon met (zwaar) meubilair dat uit zichzelf bewoog en verschoof als Hunkeler in de buurt was. Zijn bed zou schudden als hij erin lag en afbeeldingen van Christus aan de muur bewogen. Zijn moeder was bang dat de oorzaak lag in het feit dat de tante van Hunkeler hem had geleerd om geesten op te roepen door middel van een Ouija bord. Nadat een aantal psychologische tests waren uitgevoerd op Hunkeler die niets geks hadden geconstateerd zocht de familie hulp bij de kerk. William Bowdern (zie foto) was één van de Jezuïeten die werd aangewezen om Hunkeler te helpen. Volgens zijn dagboek was hij met 14 anderen ook getuige van de onverklaarbare dingen die gebeurden in het bijzijn van Hunkeler. Die lag volgens het dagboek in staat van trance in zijn bed, zijn matras schuddend en bevend en er was een ritmisch krasgeluid hoorbaar, en vloog er op dat moment een relikwie van de muur.
ST. LOUIS
Er werd besloten om Hunkeler over te brengen naar de stad St. Louis, waar de uitdrijvingen plaats zouden gaan vinden. Schijnbaar was de entiteit die Hunkeler bezat het hiermee eens want op Hunkelers lijf verschenen de woorden St. Louis, in zijn huid gekrast. Dat gebeurde spontaan zonder dat de armen en handen van de jongen bewogen, onder strenge bewaking van zijn moeder. De uitdrijvingen vonden plaats in een ziekenhuis in de stad, en er waren uiteindelijk tussen de 20 en 30 sessies gedurende ongeveer 3 weken nodig om het gewenste resultaat, bevrijding, te bereiken. Een artikel over de uitdrijving is destijds in 1949 gepubliceerd in The Washington Post. Het is algemeen bekend dat de film behoorlijk gedramatiseerd en overdreven is, maar het is bijvoorbeeld wel bekend dat tijdens de uitdrijvingen een priester zijn neus heeft gebroken door gewelddadig gedrag van Hunkeler. Het verhaal gaat dat de kamer waar de uitdrijvingen hebben plaatsgevonden naderhand nog jaren op slot is gehouden en dat toen het ziekenhuis uiteindelijk is gesloopt het interieur is geveild. Mensen die objecten uit de kamer hadden overgenomen meldden onverklaarbare gebeurtenissen. Zou de energie van toen zich hebben gehecht aan deze spullen?
BIZARRE LAATSTE WENDING
Volgens de bron van het artikel in The New York Post, een goede vriendin, heeft Hunkeler zelf altijd ontkend dat hij bezeten was door demonische krachten. Hij verklaarde zelf dat hij slechts een ondeugende puber was. Het verhaal kent echter een bizarre laatste wending want toen bleek dat Hunkeler slechts nog kort te leven had, verscheen er geheel onverwacht een Katholieke priester bij het huis van de man om hem te bedienen van de ziekenzalving voor zijn dood. Niemand had de priester echter gebeld of verwittigd van de ziekte en het aankomende overlijden van Hunkeler…
Of Hunkeler ooit zelf de film ‘The Exorcist’ heeft gezien blijft onbekend.
Wil je meer te weten komen over bezetenheid en de belangrijkste kenmerken ervan, kijk dan hier!